Peter

Peter Langbroek (1956)

Mijn leven mag een heerlijke en vrolijke combinatie zijn van echtgenoot, vader, radiomaker, schrijver en golfer. 
Het heerlijke en vrolijke aspect daarvan is er altijd geweest maar heeft tijden gekend waarin dat niet zo herkenbaar was en niet zo beleefd is. 
Zoals velen heb ik naast geluk, liefde, vreugde ook, en van nabij, verlies, verdriet en vertwijfeling in mijn leven meegemaakt. 

De kennismaking met non-dualiteit is voor mij  een verademing geweest. Het heeft me geholpen om te beseffen wie ik echt ben en om alles dat ik beleef vanuit mijn natuurlijke bewustzijn te ervaren. Ik voel daardoor meer liefde voor mezelf en voor anderen en kan tegelijkertijd stukken beter met twijfel en angsten omgaan. 

Mijn hele werkzame leven heeft in het teken van computers en informatietechnologie gestaan. Na mijn studie wiskunde in Utrecht ben ik als programmeur begonnen en, om een lang verhaal kort te maken, ik verliet mijn ICT carrière als manager van ±300 mensen. 
Al vroeg in mijn carrière heb ik management posities mogen bekleden. In die posities ben ik verantwoordelijk geweest voor kleinere en grotere teams. Ik ben ervan overtuigd dat individuen en teams het beste kunnen floreren als ze het naar hun zin hebben. Niet omdat ze het ‘makkelijk’ hebben maar omdat ze zich gezien en erkend voelen en omdat er een situatie is geschapen waarin ze zichzelf kunnen ontwikkelen. In een strak zakelijke omgeving is mijn management stijl daarom altijd een coachende geweest.

Dat heb ik ook doorgetrokken als vader van twee zelfstandige zoons en in hobbies, zoals het besturen van een scoutinggroep gedurende een periode van 14 jaar.

Mijn leven heeft nogal in het teken gestaan van het plannen van de toekomst. Als project manager word je geacht dat te doen en ook in mijn persoonlijk leven heeft dat een belangrijke rol gespeeld. Werken aan de toekomst heb ik belangrijk gevonden. Mijn leven was daarop ingericht. Ik schoof teveel aan leuke dingen vooruit. Tot die toekomst hard onderuit werd gehaald. Toen kwam ik tot het besef dat het leven en liefhebben in het moment toch de betere optie is om van het bestaan ten volle te genieten. 
Let wel: Het heeft bij mij alsnog 7 jaar geduurd voordat ik dat helemaal snapte :-). 

Die/mijn ervaring staat jou ter beschikking. Het hoeft geen 7 jaar te duren, je kunt vandaag al de stap maken. 

met vriendelijke groet, 
Peter